همچنین ممکن است بخواهیم ویژگی های سمعک را به روش استانداردی که نیاز نباشد سمعک روی گوش قرار گیرد، ارزیابی کنیم. عملی نیست که هر وقت می خواهیم سمعک را چک کنیم بخواهیم فرد به ما کمک کند. و نیز پاسخ اندازه گیری شده از یک فرد به فرد دیگر متفاوت خواهد شد (این اختلاف مربوط به تفاوتهای آناتومی کانال گوش و روشی است که سمعک به گوش متصل شده و به همین دلیل است که توصیه می شود که عملکرد سمعک در کانال گوش هر فرد با آسیب شنوایی به طور فردی اندازه گیری شود).
انواع سمعک ها می توانند به یک شیوه ی استاندارد توسط قرار دادن آنها در یک کوپلر ارزیابی شوند. کوپلر ها حفره های کوچکی هستند که سمعک به یک انتهای حفره متصل می شود و انتهای دیگر شامل یک میکروفون است که به یک صدا سنج (Sound Level Meter) وصل می شود. رایج ترین حفره هایی که در کوپلر ها استفاده می شود دارای حجم 2cm3 است به همین علت کوپلر 2cc نامیده می شود. کوپلرها و متعلقات پیچیده ترشان، ear simulator(شبه گوش)ها به طور کامل تر در بخش 4.1.1 توضیح داده می شود.
انواع سمعک ها :
سمعک اساسا یک بلندگوی کوچک است اجزای مهم آن عبارتند از :
- یک میکروفون برای تبدیل صوت به الکتریسیته.
- یک تقویت کننده برای افزایش قدرت سیگنال الکتریکی. در این فرایند تعادل صوت سمعک نامرئی نیز تغییر می یابد. معمولا تاکید بیشتری بر high frequency و صداهای خفیف نسبت به low frequency و اصوات شدید دارد.
- یک بلندگوی کوچک که receiver گفته می شود، برای تغییر الکتریسیته به صوت.
- یک وسیله ی اتصال تقویت کننده ی صوت به کانال گوش و
- یک باتری برای فراهم کردن توان (قدرت) مورد نیاز برای تقویت کننده.
میکروفون ها و receiver ها (به طور مشترک) به عنوان مبدل یا ترانسفورماتور شناخته می شوند، چون یک صورت از انرژی را به صورت دیگر تبدیل می کنند.
- ۹۸/۱۱/۱۲