این بدیهی است که تست های متنوعی در دسترس هستند با اهداف توجه در انتخاب سمعک ، پیش تنظیمات و تحقیق و رسیدگی. آزمایشگر ناگریز است که برای انتخاب سمعک اطلاعات مهمی در یک چارچوب زمانی معقولی فراهم کند. آزمایشگران مستندات علمی لازم اینجا مربوط به تست هایی هستند که پروسه تنظیم و انتخاب سمعک را بهبود بخشند.
ارزیابی نیازهای ارتباط فردی و شنوایی محیطی :
Palmer و Mormer یک توسعه سیستماتیک برای تنظیم و جهت یابی وسایل شنوایی فراهم کردند. بعنوان بخشی از برنامه ، فرم های گوناگونی برای گردآوری اطلاعات بیماران ارائه نموده اند. اساسا ، HAD و NP بعنوان یک ابزار مصاحبه ای سیستماتیک استفاده میشد که باید نیازها و توانایی های ارتباطی اخیر بیماران را به خوبی نیازهای ارتباطی بیماران تعیین کند. نیازهای ارتباطی بعنوان یک عملکرد وضعیتی ( هوشیاری ، ارتباط یک به یک و ... ) ، استفاده از سمعک و شنوایی محیطی تعریف شده اند. این برنامه اجازه میدهد که اطلاعات به راحتی جمع آوری و آنالیز شوند. نتایج این برنامه باید مستقیما به راه حل شنوایی منجر شود. این ممکن است شامل ویژگی های سمعک و یا تکنولوژی کمک شنوایی باشد. بعنوان مثال : مشکل در ارتباط یک به یک بعلت افزایش نویز زمینه منجر به استفاده از یک میکروفن همه سویه برای سمعک میشود، از آنجائیکه مشکل در وضعیت های گروهی وسیع که با افزایش مسافت ایجاد شده به اتصال HAT به سمعک منجر میشود که با هدایت صوت ورودی یا تلی کویل مجهز شده اند. این نوع از اندازه گیری در تصمیم اولیه در مورد سمعک استفاده وسیعی دارد. روش آن ملاقات بعد از سمعک تنظیم شده و ادامه ملاقات ها برای چندین ماه به منظور ارزیابی اینکه همه نیازهای ارتباطی در نظر گرفته شده و یا اینکه تکنولوژی دیگر و یا ادامه استراتژی باید دنبال شود.
در همان زمان آزمایشگر توانایی شنیداری بیمار و نیازهای ارتباطی را رسیدگی میکند، این بمنظور دستیابی به انتظار واقعی و سودمند ضروری است که میتواند انتظاری از مداخلات انتخابی شود. در یک بررسی تشخیصی آزمایشات تنظیم سمعک توسط شنوایی شناسان ، " اتنظارات غیرواقعی " بعنوان رایج ترین دلیل بیمارانی که سمعک خود را برمیگردانند انتخاب شده بود. یم هدف از مراحل انتخاب سمعک باید شامل تعیین اینکه بیمار میتواند عملکردش را افزایش دهد زمانیکه از وسیله استفاده میکند ، باشد.
برنامه ( PEW ) برای ثبت انتظارات بیمار از مداخلات آینده استفاده می شود. این روش مشابه COSI است که توسط Dillon و همکارانش توسعه یافت. در COSI ، شنونده به سرعت توانایی شنیدنش با استفاده از سمعک افزایش می یابد. با PEW ، شنونده سطح اخیر از توانایی Unaided ، سطح انتظار از توانایی Aided و سرانجام توانایی Aided را افزایش میدهد.
بیمار دو انتظار ویژه دارد. آزمایشگر ممکن است مجبور شود بیمار را با انتظارات خاصی که مخالف با اهداف عمومی است ارزیابی کند. بعنوان مثال ، " شنوایی بهتر در نویز " یک عقیده عمومی است. بیمار باید سوال کند تا وضعیتی خاص را بتواند شناسایی کند. بیمار سپس نشان میدهد که چگونه او اخیرا عمل میکند و چگونه او بعداز مداخلات انتظار دارد که عمل کند. آزمایشگر از یک Check Mark استفاده میکند که انتظارات معقولی که از شنوایی بیمار دارد را بر اساس تکنولوژی که دنبال میکند نشان میدهد.