علاوه بر ادب، مساله خشونت نیز در زبا مرد و متمایز ایجاد می کند بطور کلی زبان مردان نسبت به زبان زنان خشونت بیشتری دارد و این نکته در تمام زبانهای دنیا صادق است. این خشونت مشخصه ای مردانه است و سمعک برای جنس مذکر مطلوب و پذیرفتنی است اما در کلام زنان زیبا نیست و پذیرفته نمی شود ولی مهمتر از این اصطلاحات زنانه است که برای مردان نه تنها مطلوب نیست که سخت منفور است و اگر مردی آنها را به کار بندد به او اواخواهر یا خاله زنکه یا صفاتی منفی از این دست می گویند.
فرجام سخن:
بدین ترتیب مشاهده می شود که زبان فارسی برخلاف نظر برخی، زبانی خنثی نسبت به دو جنس زن و مرد نیست. در این زبان نیز همچون دیگر زبانها مثل زبان انگلیسی، فرانسه، عربی و .. تمایز جنسی (گونمندی) وجود دارد منتهی این گونمندی اندکی پنهان تر از دیگر زبانهاست و همین نکته عده ای را به این مطلب رسانده که در زبان فارسی تمایز و در نتیجه تبعیض جنسی نیست. البته تمایز جنسی در زبان همچون در دیگر فعالیتهای اجتماعی انسان، امری طبیعی است و هیچکس مدعی نیست که میان زن و مرد هیچ تفاوتی وجود ندارد. از جمله فمینیستها که آنها نیز تفاوت و تمایز میان دو جنس را در تمامی زمینه ها، طبیعی می انگارند. آنچه که فمینیستها بدان معترضند آن است که این تفاوت و تمایز، بعضا به تبعیض منجر شده است. در زبان فارسی چنانچه گذشت، میان زن و مرد تمایز وجود دارد و این تمایز به تبعیض جنسی به نفع مردان و به زیان زنان منتهی شده است. یعنی بهره وری زن و مرد از زبان فارسی به یک نسبت مساوی نبوده است و از دیگر سو معامله و برخورد زبان با هر یک از دو جنس، مرد و زن، مشابه و معادل نیست و در آن تبعیض شدیدی به نفع مردان وجود دارد. نمونه ها و شواهد این تمایزی که به تبعیض منتهی شده، فراوان است اما از آنجا که این مقاله بر پایه اختصار و ایجاز نهاده شده به ذکر اندکی از آن میان بسنده شد. [26]