علائم TTS شامل پیرگوشی، احساس پربودن یا فشار در گوش و احساس صحبت کردن این لینک با صدای خفه یا آهسته می باشد. (Clark & Bohne,1999)اکثر مردم بعضی یا تمام این علائم را بعد از شنیدن موسیقی با صدای بلند چه بصورت زنده یا از طریق هدفون،شرکت در فعالیت های پرسروصدا مثل شلیک با اسلحه ی گرم،یا شرکت در وقایع ورزشی تجربه کرده اند. (Clark,1992) خوشبختانه مثل TTS، خودبخود، علائم معمولاً درمدت یک روز فروکش می کند.
برای مواجهه هایی که تولید TTSهای بزرگ می کنن،تغییر ماکزیمم به اندازه نیم اوکتا و بزرگتر از فرکانس مواجهه دیده می شود : TTSهای مشاهده شده بعد از مواجهه با شدت کمتر که تنها TTS کوچک ایجاد می کند،تمایل به نشان دادن نقاط ماکزیمم در فرکانس مواجهه (فرکانس تماس) دارند. هرچند که تغییر « نیم اوکتاوی » از نوشته های Davis و همکارانش مشخص شده است برای توضیح چرایی وقوع آن،می بایست منتظر پیشرفت هایی در درک مکانیک حلزون گوش می ماند. در سطوح پایین تر تحریک صدا،واکنش غشای پایه (قاعده ای)،ترکیب مکانیک غیرفعال و فرآیندهای فعال کمپلکس سلول مویی خارجی می باشد.مواجهه ها (تماس ها) یی که تنها تولید TTS های کوچک می کنند،مربوط به آسیب هایی در مکانیزم فیدبک فعالOHC ها می باشد.در مقابل،مواجهه های سطح بالا بطورکامل،فرآیند فعال را حذف کرده و واکنش حلزون گوش تنها بوسیله مکانیک غیرفعال مشخص می شود.پاسخ مکانیکی غیرفعال (منفعل) حداکثر نیم اوکتاو بزرگتر از فرکانس تماس می باشد.همانطورکه حساسیت شنوایی بازیابی می شود،تغییر آستانه ماکزیمم،به سمت فرکانس مواجهه بازمی گردد.
منبع:
https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%db%8c%d9%88%d9%86%db%8c%d8%aa%d8%b1%d9%88%d9%86/