بیش از 90 درصد بیماران، تفاوت 20
دسی‌بل را نشان می‌دهند. کاربرد کلینیکی محرک تن‌برست در برآورد الکتروفیزیولوژیک، آستانة شنوایی تن خالص در فصل 8 توضیح داده شده است. آنچه در اینجا گفته می‌شود. تحقیقات ابتدایی از کاربرد تن‌برست در تحریک ABR است. همانگونه که در بخش قبلی در مورد قطبیت محرک، ذکر شد، تفاوت‌هایی که نمایندگی سمعک ریساند در ABRهای برانگیخته شده با محرک‌های تن‌برست در مناطق فرکانسی متفاوت، روشنی‌هایی را در مکانیزم فیزیولوژی حلزونی، و بویژه، پاسخ‌های حلزون به قطبیت انبساطی در مقابل انقباضی ایجاد می‌کند.
چند تن از محققین با ABR، پدیدة Forward masking را مورد آزمایش قرار داده‌اند. Walton و همکاران، پوشانندهای maskers تن‌برست و سیگنال‌های probe را در تحقیق روی آزادی از ماسکینگ، به عنوان عملکرد سن در بزرگسالان مورد بررسی قرار دادند. با استفاده از پارادایم Forward masking. محققین دریافتند تفاوت سنی، در تغییر زمان نهفتگی موج V، با فواصل کوتاه (مثلاً 16 میلی ثانیه) بین ماسکر و پروب، برای فرکانسهای تن‌برست بالاتر (مثلاً 4000 و 8000 هرتز) وجود دارد، اما برای فرکانسهای پایین‌تر (HZ1000) خیر. رهایی از ماسکینگ، که یک ارزش زمان نهفتگی مبنایی برای ABR است، تقریباً همیشه تحت شرایط همة محرکها، و گروههای سنی، با یک فاصلة حداقل 64 میلی ثانیه‌ای بین masker و سیگنال پروب، کامل بود.
Modulated Tones: تن‌های مدوله شده:
توصیف‌هایی از ABR ایجاد شده با محرکهایی که از نظر فرکانس مدوله شده‌اند و آنهایی که از نظر دامنه، مدوله شده‌اند، وجود دارد. سیگنال‌های FM , AM جای دیگری در فصل ASSR، توصیف شده‌اند. Legendre Sequences و Maximum Length Syquences (MLS) از مجموعة پالس‌ها، نیز در تحریک ABR مورد استفاده قرار گرفته‌اند. اگرچه این روش‌ها ممکن است احتمالاً کارآمدی جمع‌آوری داده‌های ABR را افزایش دهند و زمان تست را کاهش دهند، تایید کلینیکی برای آنها کافی نیست.
Stimulus Trains:
(1980) Tietze دو روش واضح برای تحریک همزمان و ثبت ABR و ALR معرفی کردند مشکل متدولوژیک در ثبت همزمان این دو AER این است که ABR نیاز به محرکی با شروع ناگهانی (مثلاً 2 تا 4 سیکل)، دیرش کوتاه، و فواصل بین تحریکی کوتاه (مثلاً 25 ms) دارد، در حالیکه، ALR با محرکهایی که زمان خیز – افت کافی، (مثلاً 8 تا 30 ms) دیرش پلاتو (500 ms تا 30) و فواصل بین تحریکی تقریباً 2/5 ثانیه‌ای بهتر برانگیخته می‌شوند.
با یک روش، مجموعه‌ای از Tone Pip، با 2/5 ثانیه فاصله بین هر زنجیره، ارائه می‌شوند. هر زنجیره، تاثیر، یک واحد محرک منفرد را در برانگیختن ALR دارد. لیکن در هر زنجیره، هر Tonr Pip با فواصل 25 میلی‌ثانیه به عنوان محرک ABR مورد استفاده قرار می‌گیرد. روش دوم مشابه است. هر Tone Pipe به عنوان محرک ABR به کار می‌رود، و بین هر گروه از Tone Pipها، یک تن‌برست با سطح شدتی پایین‌تر داخل می‌شود تا ALR را برانگیزد. از آنجا که ALR پاسخی با دامنة بزرگتر است، (سیگنال قوی‌تری است)، می‌بایست تعداد کمتری محرک را معدل‌گیری کرد، تا یک موج ثابت از آن به دست آید.
بیش از 90 درصد بیماران، تفاوت 20 دسی‌بل را نشان می‌دهند. کاربرد کلینیکی محرک تن‌برست در برآورد الکتروفیزیولوژیک، آستانة شنوایی تن خالص در فصل 8 توضیح داده شده است. آنچه در اینجا گفته می‌شود. تحقیقات ابتدایی از کاربرد تن‌برست در تحریک ABR است. همانگونه که در بخش قبلی در مورد قطبیت محرک، ذکر شد، تفاوت‌هایی که در ABRهای برانگیخته شده با محرک‌های تن‌برست در مناطق فرکانسی متفاوت، روشنی‌هایی را در مکانیزم فیزیولوژی حلزونی، و بویژه، پاسخ‌های حلزون به قطبیت انبساطی در مقابل انقباضی ایجاد می‌کند.
چند تن از محققین با ABR، پدیدة Forward masking را مورد آزمایش قرار داده‌اند. Walton و همکاران، پوشانندهای maskers تن‌برست و سیگنال‌های probe را در تحقیق روی آزادی از ماسکینگ، به عنوان عملکرد سن در بزرگسالان مورد بررسی قرار دادند. با استفاده از پارادایم Forward masking. محققین دریافتند تفاوت سنی، در تغییر زمان نهفتگی موج V، با فواصل کوتاه (مثلاً 16 میلی ثانیه) بین ماسکر و پروب، برای فرکانسهای تن‌برست بالاتر (مثلاً 4000 و 8000 هرتز) وجود دارد، اما برای فرکانسهای پایین‌تر (HZ1000) خیر. رهایی از ماسکینگ، که یک ارزش زمان نهفتگی مبنایی برای ABR است، تقریباً همیشه تحت شرایط همة محرکها، و گروههای سنی، با یک فاصلة حداقل 64 میلی ثانیه‌ای بین masker و سیگنال پروب، کامل بود.
Modulated Tones: تن‌های مدوله شده:
توصیف‌هایی از ABR ایجاد شده با محرکهایی که از نظر فرکانس مدوله شده‌اند و آنهایی که از نظر دامنه، مدوله شده‌اند، وجود دارد. سیگنال‌های FM , AM جای دیگری در فصل ASSR، توصیف شده‌اند. Legendre Sequences و Maximum Length Syquences (MLS) از مجموعة پالس‌ها، نیز در تحریک ABR مورد استفاده قرار گرفته‌اند. اگرچه این روش‌ها ممکن است احتمالاً کارآمدی جمع‌آوری داده‌های ABR را افزایش دهند و زمان تست را کاهش دهند، تایید کلینیکی برای آنها کافی نیست.
Stimulus Trains:
(1980) Tietze دو روش واضح برای تحریک همزمان و ثبت ABR و ALR معرفی کردند مشکل متدولوژیک در ثبت همزمان این دو AER این است که ABR نیاز به محرکی با شروع ناگهانی (مثلاً 2 تا 4 سیکل)، دیرش کوتاه، و فواصل بین تحریکی کوتاه (مثلاً 25 ms) دارد، در حالیکه، ALR با محرکهایی که زمان خیز – افت کافی، (مثلاً 8 تا 30 ms) دیرش پلاتو (500 ms تا 30) و فواصل بین تحریکی تقریباً 2/5 ثانیه‌ای بهتر برانگیخته می‌شوند.
با یک روش، مجموعه‌ای از Tone Pip، با 2/5 ثانیه فاصله بین هر زنجیره، ارائه می‌شوند. هر زنجیره، تاثیر، یک واحد محرک منفرد را در برانگیختن ALR دارد. لیکن در هر زنجیره، هر Tonr Pip با فواصل 25 میلی‌ثانیه به عنوان محرک ABR مورد استفاده قرار می‌گیرد. روش دوم مشابه است. هر Tone Pipe به عنوان محرک ABR به کار می‌رود، و بین هر گروه از Tone Pipها، یک تن‌برست با سطح شدتی پایین‌تر داخل می‌شود تا ALR را برانگیزد. از آنجا که ALR پاسخی با دامنة بزرگتر است، (سیگنال قوی‌تری است)، می‌بایست تعداد کمتری محرک را معدل‌گیری کرد، تا یک موج ثابت از آن به دست آید.