بدین ترتیب، کاربرد بالینی AMLR به جمعیت بزرگسالان محدود می شود و اغلب برای تعیین حساسیت شنوایی در فرکانسهای پائین مورد استفاده قرار می گیرد. بعداً با معرفی پاسخ های شنیداری حالت پایدار (ASSR)، اتکا ادیولوژیستها به AMLR بعنوان یک روش تعیین آستانه شنوایی با فرکانس خاص در کودکان به ویژه برای سیگنال 1000HZ و کمتر از آن، به حداقل رسید.
در اکثر بزرگسالان، آستانه شنوایی را می توان با روش های رفتاری متداول، مثل ادیومتری تون خالص و گفتاری با دقت تعیین کرد، اهداف کاربردی AMLR برای تعیین آستانه شنوایی بزرگسالان قیمت سمعک نامرئی بسیار محدود است، و عمدتاً برای مواردی بکار برده می شود که یافته های ادیومتری رفتاری ناقص یا غیر قطعی و نامعتبر باشند (مثل کم شنوایی غیر عضوی یا تمارض)، و یا در فردی با میزان شناخت پائین (مثل معلولین ذهنی)، یا در وضعیت های هوشیاری نامناسب (مثل سستی (Lethargic) و اغما (Comatose)).
اغلب، مولفه Pa از AMLR بعنوان شاخص پاسخ به محرک شنیداری مورد استفاده قرار می گیرد. معمولاً از سیگنال تون برست با طول مدت نسبتاً طولانی استفاده می شود و شدت سیگنال به تدریج کاسته می شود تا هیچ پاسخی دیده نشود. در این مرحله یک سوال منطقی مطرح می شود که ارتباط Pa با آستانه رفتاری چگونه است؟ یعنی، در کدام سطح سیگنال بالاتر از آستانه شنوایی رفتاری تون خالص، برای اولین بار Pa مشاهده می شود؟ در مورد بزرگسالان، دقت ارزیابی شنوایی با AMLR معادل دقت ارزیابی شنوایی با ABR با فرکانس خاص است. یک Pa معتبر (پایا) معمولاً هنگامی ردیابی می شود که سطح شدت سیگنال در فاصله 10dB بالاتر از آستانه تون خالص در همان ناحیه فرکانسی قرار داشته باشد، در بعضی بیماران خاص، با حداقل مقدار نویز الکتروفیزیولوژیک، ارزیابی شنوایی با AMLR دقیق تر از ABR است. وابستگی AMLR به شلیک (فعالیت) همزمان رشته های عصبی آوران در سیستم شنوایی کمتر از وابستگی ABR است. برای برانگیختن ABR، نیازمند سیگنال های با طول مدت کوتاه (زودگذر) است، در حالی که سیگنال هایی با طول مدت بیشتر برای برانگیختن AMLR کارآیی دارند. بنابراین در بیمارانی با ضایعه عصبی که همزمانی پاسخ ها نقصان می یابد، حتی با AMLR کاملاً ناهنجار یا عدم مشاهده ABR، می توان AMLR را ارزیابی کرد. البته مزایای بالینی کاربرد AMLR برای بیماران با نوروپاتی شنوایی بخوبی روشن نشده است.
از AMLR می توان در ارزیابی کم شنوایی های انتقالی، حسی و آمیخته و همچنین غیر عضوی (تمارض) استفاده کرد. البته، همچون همه روش های الکتروفیزیولوژیک شنوایی، دقت تعیین آستانه شنوایی با AMLR را می توان با ثبت پاسخ ها با پروتکل آزمایش بهینه و به ویژه با پائین آوردن سطح نویز (فیزیولوژیک و اکوستیک محیطی) افزایش داد تا پاسخ های پایا و محکم در سطوح شدت بالای آستانه ثبت شوند.