تجویز عملکرد سمعک

تقویت را می توان بوسیله استفاده از یک فرمول که بعضی از وی‍‍‍‍‍‍ژگی فرد را به ویژگی های هدف تقویت ارتباط دهد تجویز کرد . این ارتباطات با یک خط مشی قابل  ارزیابی است که در آن ویژگی های انتخاب شده سمعک همان هایی هستند که به طور تجربی برای بهترین شرایط فرد تعیین شده است. فرمول تجویز می تواند بر اساس آستانه شنوایی ،قضاوت بلندی فوق آستانه و شرایطی که سمعک ها ظرفیت آن را دارند، باشد.
 فرایندهای عمومی برای سمعک های سایت سمعک تهران صفیر خطی شامل POGO  ، NAL ، DSL می باشد.برای همه این ها بهره می تواند فقط بر اساس آستانه شنوایی تعیین شود . این فرمول ها در کل شامل تغییرات قاعده نصف بهره است اما تغییرات بسیار متفاوت هستند به طوری که تجویزهای موثر ، به خصوص برای افرادی با کم شنوایی شیب دار بسیار متفاوت است.
برای سمعک های غیر خطی همه ورش های تجویز قابل دسترسی شامل بعضی جنبه های هنجار سازی بلندی صداهای فوق آستانه هستند . چندین روش(LGOB ،IHAFF،DSL[i/o]curvilinearوFIG6 )هنجار سازی بلندی را همانند هدف منحصر به فردشان، حداقل برای صداهای بالای آستانه تراکمی سمعک اتخاذ می کنند.
فرایندهای دیگر به طرزی متفاوت از هنجار سازی بلندی هستند. فرایند scal adapt بلندی صدای فرکانس پایین را کاهش می دهد. DSL خطی  یک دینامیک رنج پهن تر نسبت به دینامیک رنج نرمال فرد با نقص شنوایی تنظیم می کند. NAL-NL1 فقط بلندی های کلی را هنجارسازی می کند. در حالیکه تعادل بلندی در میان فرکانس ها بر پایه افزایش دادن گفتار قابل فهم برآورد شده است.
تعدادی از این روش های غیر خطی به اندازه گیری بلندی فوق آستانه نیاز دارند. روش های دیگر رشد بلندی فوق آستانه مبتنی بر آستانه های شنوایی را پیش بینی می کنند . 
به طور غیر قابل تعجبی روش های متفاوت می توانند به طور گسترده ای تجویزهای متفاوتی بوجود آورند. چندین فرایند آستانه تراکمی را تجویز می کنند، هیچ یک از آنها پایه های خوب توسعه یافته یا مدرکی برای اینکه چطور باید تعیین شود ندارند و هیچ فرایند خوب توسعه یافته ای برای تعیین کردن زمان های پاسخ متراکم کننده وجود ندارد. حداکثر خروجی(OSPL90) به منظور اینکه مانع رسیدن به سطح ناراحتی بلندی شود، تعیین می گردد.
ولی بلندی کافی می تواند بدون اینکه سمعک بیش از حد اشباع شود بدست آید. در بسیاری از فرایندها هدف OSPL90 عینا برابر LDL در نظر گرفته می شود، در روش های دیگر از روی آستانه حدس زده می شود. در هر نمونه ممکن استOSPL90 بالا یا پایین LDL منحصر به فرد بیمار قرار بگیرد.  برای بیمارانی با کاهش های شنوایی ملایم تا شدید، یک کیفیت صوتی معقول هنگامی است که حداکثر خروجی را محدود کنندهای تراکمی نسبت به peek clipping کنترل کنند ، قابل دست یابی تر است . به هر حال بسیاری از بیمارانی با کاهش های شنوایی عمیق از SPL اضافی که با peek clipping قابل دست یابی است استفاده خواهند برد.

مردمی با کاهش های آمیخته و انتقالی به بهره و SPL90 بزرگتر نسبت به مردمی با کاهش شنوایی حسی-عصبی با همان درجه کاهش شنوایی دارند. به دلایل متفاوت، بنظر می رسد بهره لازم بری جبران کم شنوایی انتقالی کمتر از میزان تضعیفی است که کاهش انتقالی در گوش میانی ایجاد کرده است، همین امر در مورد OSPL90 هم صدق می کند. 

سمعک چند حافظه ای به تنظیمات متفاوتی برای هر حافظه نیاز دارد. این تناوبها می تواند به عنوان تغییراتی از پاسخ تعیین شده خط پایه حافظه اول تعیین شوند. این تغییرات برای بهینه ساختن معیارهای شنیداری خاص در محیط های شنیداری که انتظار می رود بیمار از سمعک استفاده کند طراحی می شوند.
مردمی که سمعک های خود را در محیط های متعدد به کار می گیرند ، کاهش شنوایی بیشتر ازdB55 فرکانس بالا دارند و به بهره بیشتر از 0db فرکانس پایین احتیاج دارند و محتملتر است که از حافظه های چند گانه استفاده کنند. هیچ یک از بهره یا OSPL90 نباید بالاتراز حد مورد نیاز برای یک بیمار باشد.به عبارت دیگر، یک سمعک ممکن است باعث کاهش شنوایی به دلیل نویز تولیدی خود سمعک بشود. خطر حاصل از نویز تولیدی سمعک چه به صورت موقت  یا دائمی برای بیمارانی با یک کاهش شنوایی عمیق بالاتر است و می تواند با استفاده کردن از تقویت کننده های غیر خطی به حداقل برسد.